آلاینده های خروجی اگزوز موتورهای دیزلی
در کلیه دستگاههایی که با نیروی محرکه دیزل کار می کنند و از جمله آن ها در دستگاه دیزل ژنراتور در صورتیکه احتراق مناسب و صحیحی داشته باشیم ،میزان آلایندگی دود خروجی حداقل میباشد ولی بنا به دلایلی نظیر ایراد در دیزل یا تنظیم نبودن و ایراد در سیستم سوخت رسانی دیزل و یا احتراق گازوئیل به درستی انجام نگیرد میزان آلایندگی گازها افزایش می یابد.
مهمترین گازهای آلاینده خروجی از دستگاه دیزل ژنراتور عبارتند از:
NOx اکسیدهای نیتروژن که در اثر ترکیب نیتروژن با اکسیژن در درجه حرارت بالای محفظه احتراق تولید میشود . این مواد در اتمسفر با هیدرو کربن ها واکنش نشان داده و تشکیل ذرات معلق می دهند.
CO منواکسید کربن در اثر احتراق ناقص و به دلیل کم بودن اکسیژن در مجاورت سوخت تولید می شود. منواکسید کربن گازی سمی و خطرناک برای سلامتی انسان است.
HC هیدرو کربن های نسوخته ، همان سوخت هایی هستند که در فرایند احتراق شرکت نکرده و بصورت کامل از اگزوز خارج می شوند . این گازها بر اثر احتراق نادرست بدلیل کم بودن تراکم و یا پاشش نادرست انژکتورها بوجود می آیند . هیدرو کربن های نسوخته باعث ایجاد بوی نامطبوع و دود سیاه در خروجی اگزوز می شوند.
PM ذرات معلق یا مواد ذره ای می باشند. این مواد بصورت خیلی ریز بوده و در هوای محیط پخش می شوند . دو عامل اساسی بوجود آمدن ذرات معلق (PM) یکی سوخت است که موادی مانند خاکستر و سایر مواد خارجی دیگر در خود دارد و دیگری روغن دیزل ورودی به محفظه احتراق است که معمولا حاوی مقداری خاکستر و فلزات حل شده ناشی از سایش قطعات متحرک دیزل می باشد که پس از سوختن به شکل دوده تبدیل شده و از موتور دیزل خارج میگردد.ذرات معلق برای محیط زیست و تنفس انسان و جانداران مضر می باشد.
SOx اکسید های گوگرد یا سولفور که این گازها هنگام احتراق و به دلیل وجود گوگرد در سوخت دیزل تولید میشوند.گوگردهای سوخت با اکسیژن موجود در هوا ترکیب شده و تشکیل گازهای SOx میدهند . اکسیدهای گوگرد باعث خورندگی قطعات موتور شده و با نشر آنها به هوای محیط هنگام بارندگی موجب تولید بارانهای اسیدی می شوند.
