صوت در محیط کار
از متداول‌ترین عوامل فیزیکی آسیب رسان در محیط های کار سر و صدا می‌باشد. صدا می‌تواند عوارضی هم چون صدمه به دستگاه شنوایی، تداخل در مکالمه، اثر بر سیستم بینایی، سیستم گوارش، عدم توانایی در تطابق با گرما، افزایش فشار، قند و کلسترول خون، اضطراب و ناراحتی عصبی ایجاد کند.
لازم به ذکر است برخی آلاینده‌های شیمیایی بر اختلالات سیستم شنوایی تاثیر گذار می‌باشند. بیماری‌های شنوایی ناشی از سر و صدای بالاتر از حد مجاز درمان پذیر نبوده به همین دلیل کنترل صدا حائز اهمیت می‌باشد.
کنترل صدا می‌تواند به دو صورت کنترل فنی مهندسی و ایجاد تغییر در زمان مواجهه با کنترل‌های مدیریتی باشد.
کنترل فنی مهندسی شامل چند روش می‌شود:
صوت در محیط کار
کنترل شدت صوت در منبع تولیدصدا:
برای این روش کنترلی چند مسیر پیشنهاد می‌شود:
الف) محل قرارگیری دستگاه‌ها: جاگذاری دستگاه‌ها، موقعیت قرارگیری آن‌ها نسبت به دیوار و اتصالات دستگاه‌ها هنگام نصب بر میزان تولید صدا موثر است.
ب) نگهداری صحیح دستگاه: با افزایش عمر دستگاه صدای تولید شده از آن افزایش می‌یابد. با سرویس کاری، روغن کاری و نگهداری صحیح دستگاه این روند افزایش صدا کندتر می‌شود.
ج) انتخاب دستگاه متناسب با فرآیند تولید: برای هر فعالیتی در صنعت دستگاه‌های مختلفی وجود دارد .توصیه می‌شود از دستگاهی که تراز فشار صوت کمتری تولید می‌کند استفاده شود.
د) تغییر در برخی اجزا دستگاه: گاهی حذف کامل یک دستگاه پر صدا امکان پذیر نیست اما می‌توان با تغییرات جزئی در برخی اجزا ،تراز فشار صوت را کاهش داد.
ه) محصور کردن دستگاه: بخشی از دستگاه و یا کل دستگاه را با استفاده از وسایل مناسب ایزوله نمود.
کنترل در مسیرو محیط انتشار صوت:
الف) مجزا نمودن منابع صوتی از سایر منابع
ب) کنترل صدا با روش ایزولاسیون: با کمک دیواره‌هایی از انتقال صدا از یک محیط پر سر و صدا به محیط دیگر جلوگیری می‌شود.
ج) کنترل بر اساس جذب صدا به وسیله جاذب: جاذب ساده فرکانس‌های پایین، جاذب سوراخ دار فرکانس‌های بالا و جاذب محفظه‌ای یک محدوده خاص از فرکانس را کنترل می‌کند.
د) استفاده از دفاع صوتی: به وسیله ایجاد اصوات غیر هم فاز در یک محیط
ه) ایجاد پناهگاه صوتی برای کارگران
بدون نظر